Archive for wrz 2011
Aliasing
Szereg kłopotliwych efektów wynikających ze zwyczajowej metody wyświetlania skalowalnych obrazów na ekranach o niskiej rozdzielczości. Podczas konwersji owych obrazów na wyświetlane bitmapy pobiera się próbki z teoretycznego obrazu matematycznego, zwykle ze środków pikseli. Wpływ owych dość arbitralnie wyznaczonych punktów jest więc zdecydowanie nadmierny i prowadzi do występowania nierównych krawędzi, wybrzuszeń oraz innych niepożądanych efektów.
Patrz również: antyaliasing.
Antyaliasing (anti-aliasing)
Jedno z rozwiązań problemów z aliasingiem. Podczas rekonstrukcji sylwetek liter można zminimalizować ich poszarpane linie, stosując na krawędziach kresek różne odcienie szarości. Na przykład rozmycie poszarpanej linii lub krawędzi da na ekranie wrażenie gładkiej linii.
Apertura (aperture)
Szczelina światła wewnętrznego w takich literach, jak C, c, S, s, a i e. Niektóre kroje, np. Futura, charakteryzują się dużymi aperturami, zaś inne, np. Helvetica, mają małe apertury. Bardzo duże apertury zdarzają się w archaicznych greckich inskrypcjach oraz w takich krojach, jak Lithos, które się od nich wywodzą.
Apostrof
Znak pisarski umieszczany w górnym indeksie, w wielu językach stosowany do oznaczania elizji. W angielskim wyszedł właśnie od tej funkcji, później zaś zaczął również oznaczać formę dopełniaczową. W wielu językach Słowian oraz Indian amerykańskich, zapisywanych alfabetem łacińskim, zastosowanie go wraz ze spółgłoską (d’, k’, t’, x’) służy do oznaczania zmodyfikowaną wymowę. Jeśli występuje samodzielnie, w wielu językach symbolizuje zwarcie krtaniowe.
Patrz również: znak.
ASCII
American Standard Code for Information Interchange (amerykański standardowy kod wymiany informacji) to standardowy zestaw znaków zdefiniowany przez ANSI (American National Standards Institute – Amerykański Instytut Norm Technicznych). Opiera się na kodzie 7-bitowym, więc maksymalna liczba znaków wynosi 128.
Patrz również: znak.
Asterysk (asterisk)
Znak pisarski w kształcie pięcioramiennej lub sześcioramiennej gwiazdki (*), stosowany głownie jako odsyłacz. W filologii oraz innych naukach wykorzystuje się go do oznaczania form hipotetycznych lub nierozwiniętych. Asterysk może przybierać rozmaite kształty. Pojawił się już w najwcześniejszych sumeryjskich zapisach piktograficznych i jest stale stosowany w typografii od przynajmniej 5000 lat.
Patrz również: znak.
Hermann Zapf
Niemiecki projektant pisma Hermann Zapf urodził się w 1918 r. w Norymberdze. Jego dzieciństwo przypadło na trudne czasy: koniec pierwszej wojny światowej, rewolucje w Niemczech, epidemia hiszpańskiej grypy, w wyniku której zmarło między innymi jego rodzeństwo, czy wreszcie klęska głodu. Matka ucieszyła się więc, mogąc posłać go do szkoły, gdzie codziennie otrzymywał posiłki dzięki planowi Herberta Hoovera, późniejszego prezydenta Stanów Zjednoczonych. Jako uczeń Zapf zainteresował się kwestiami techniki. Eksperymentował z elektrycznością, konstruując radio kryształkowe i system alarmowy do domu. Także wtedy zaczęły go interesować zagadnienia pisma, wymyślał bowiem alfabety szyfrowe, którymi wymieniał wiadomości z bratem.
Jackson Burke
Jackson Burke, amerykański projektant krojów pisma i książek, żył w latach 1908-1975.
Ukończył Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley, zaś w 1949 r. zastąpił C.H. Griffitha na stanowisku dyrektora ds. rozwoju typografii w firmie Mergenthaler Linotype i pełnił tę funkcję do 1963 r., w międzyczasie projektując kilka krojów pisma.
Łączenie krojów: alfabet łaciński i dewanagari
„Widzisz, Topsze, angielskie kroje to niesamowity biznes. Bengali ma dwanaście różnych krojów, angielski – dwa tysiące”. Od czasu, kiedy Satyajit Ray, bengalski pisarz, grafik i typograf, umieścił te słowa w swoim opowiadaniu Golakdham Rahasya, wzrosła zarówno liczba krojów łacińskich jak i indyjskich, jednak proporcja się nie zmieniła.
Paul Renner
Paul Renner urodził się w 1878 r. w Wernigerode w Niemczech, zaś zmarł w Hödingen, również w Niemczech, w 1956 r. Oprócz typografii, zajmował się również grafiką, malarstwem, pisarstwem i nauczaniem. (więcej…)
URW Futura Collection
URW Futura Collection to niezrównana różnorodność i kompleksowość.
Kolekcja ta zawiera 39 unikalnych odmian fontu z rodziny Futura.
Wszystkie odmiany zawierają pełny zakres znaków łacińskich dla Zachodniej i Wschodniej Europy, wliczając kraje Bałtyckie, Rumunię i Turcję. Dodatkowo 23 z 39 odmian fontu Futura posiada znaki Cyrlicy i Greki.
