1. W tradycyjnym rozumieniu jest to określenie stylu liternictwa w północnej Europie w okresie, gdy Jan Gutenberg tworzył ruchomą czcionkę, zaadaptowanego jako pierwsza czcionka. W druku polskim pismo gotyckie stosowano do przełomu XVII i XVIII w. Najdłużej utrzymało się w Niemczech oraz w kręgach języka niemieckiego, gdzie stosowano wywodzący się od niego krój neogotycki, dopiero w 1941 zastąpiony przez naziistów antykwą.
2. W latach 30. XIX w. w Stanach Zjednoczonych określano tak kroje bezszeryfowe wypuszczane przez europejskich twórców po 1820 r. Terminu tego nie stosowano jednak do opisu takich fontów bezszeryfowych, jak Futura z ok. 1926 r.

Patrz również: bastarda, szwabacha, tekstura.