Kerning

Dopasowywanie przestrzeni poziomej pomiędzy poszczególnymi znakami w wierszu tekstu. Zmiany kerningowe są szczególnie konieczne przy dużych tekstach afiszowych i nagłówkowych. Bez kerningu kombinacje wielu liter wyglądałyby niekorzystnie. Celem kerningu jest  stworzenie równych pod względem wizualnym odległości pomiędzy wszystkimi literami, tak by wzrok mógł gładko sunąć po tekście. W tradycyjnej typografii czcionek metalowych kern jest częścią litery, która rozciąga się za prawą lub lewą krawędź prostokątnej powierzchni czołowej. Niektóre maszyny do składu automatycznego (np. monotyp) potrafiły obsługiwać kerning, jednak pozostałe wymuszały, by całość znaku mieściła się w obrębie prostokątnej powierzchni czołowej. Linotyp należał do tej drugiej grupy, co skutkowało wieloma nieeleganckimi literami kursywowymi.  Z tego powodu w kroju Sabon zastosowano wiele wspaniałych rozwiązań pozwalających ominąć tę niedogodność. Ponieważ kerny były delikatne, mogły odłamać się w wyniku niewłaściwego postępowania z czcionkami.
W typografii cyfrowej kerning ma inne znaczenie. Skończyły się dawne obawy o kruchość materiału (choć niektóre stare formaty, np. FNT, wciąż ograniczają wzornictwo do prostokątnej powierzchni czołowej), więc kursywowe „f” może zachować swój wdzięk. Kerning cyfrowy ( czy też ściślej „kerning par”) pozwala na określenie światła pomiędzy dowolnymi parami znaków, dzięki czemu jeśli na przykład „r” następuje po „T”, może się lekko schować pod prawą poprzeczkę, zaś para „LY” jest bardziej ściśnięta. Zwykle określenie wszystkich wartości kerningowych jest zadaniem projektanta kroju pisma. W czasach czcionek metalowych poprawki takie możliwe były tylko przy ogromnym nakładzie pracy  i bardzo rzadko były widoczne. W formacie TrueType pary kerningowe umieszczone są w tablicy wraz z odpowiednimi wartościami, dzięki którym drugi znak jest przesuwany, jeśli następuje po pierwszym. Nie wszystkie aplikacje wykorzystują informacje kerningowe, należy wiec zawsze uważnie kontrolować domyślną prostokątną powierzchnię czołową. Kerning potrójny (na przykład dla sprawiającej czasami problemy kombinacji f.”) jest obsługiwany przez formaty OpenType i TrueType GX.