Jeden z dwóch dawnych alfabetów słowiańskich, nazwany tak na cześć św. Cyryla (Konstantyna Filozofa). Powstał w IX w. w oparciu o grecką majuskułę kościelną. W przeszłości istniało wiele cyrylicowych form pisma: ustaw, półustaw, skoropis i więź. Pierwsza drukowana cyrylicą książka została opublikowana w 1491 r. w Krakowie przez Szwajpolta (Schweipolta) Fiola, zaś czcionki do niej wyciął Rudolf Borsdorf (Ludolf Borchdorp) z Brunszwiku. Cyrylica została zreformowana przez cara Piotra I w latach 1708-1710 i w wyniku tej reformy kształty liter cyrylicowych stały się bardziej podobne do łacińskich. Współczesne alfabety białoruski, bułgarski, macedoński, rosyjski, serbski i ukraiński powstały w oparciu o dawne pismo cyrylicowe. W latach 20. i 30. XX w. w oparciu o alfabet rosyjski stworzono alfabety dla większości narodów byłego ZSRR i Mongolii.

Patrz również: ustaw, półustaw, skoropis, więź.