Akira Kobayashi, jedna z najważniejszych postaci współczesnej zachodniej typografii, urodził się w 1960 r. w Japonii i od dziecka stykał się z zupełnie innym liternictwem niż to, do którego przyzwyczajony jest przeciętny Europejczyk czy Amerykanin. Japończycy posługuję się na co dzień skomplikowanymi systemami pisma, czyli logograficznym kanji, sylabicznymi hiragana i katagana, a także zapisem transkrypcyjnym alfabetu łacińskiego.

W latach 1979-1983 studiował na tokijskiej Akademii Sztuk Pięknych Musashino, zaś zaraz po studiach podjął pracę w dziale projektowania pisma w japońskiej firmie Sha-ken Co. Ltd, produkującej maszyny do fotoskładu, pozostając tam do 1989 r.

Kobayashi dość wcześnie stwierdził, że nie zamierza zajmować się wyłącznie pismem japońskim. Jest to zresztą dość trudne zadanie, ponieważ starannie wykonane japońskie fonty obejmują około 7000 znaków. Praca nad nimi odbywa się więc w sposób zespołowy i zajmuje nawet kilka lat. W takiej sytuacji projektant pisma nie ma zbytnich możliwości, by rozwinąć skrzydła własnej inwencji, ponieważ musi podporządkować się nie tylko współtwórcom, lecz również dość sztywnym zasadom konstrukcji znaków.

Projektant podjął samodzielne studia nad znakami łacińskimi, jednak w Japonii nie pisano wówczas zbyt wiele o zachodniej typografii, problemem była też dla niego niedostateczna znajomość angielskiego. Kobayashi stwierdził, że musi o wiele lepiej poznać angielski, po pierwsze po to, by móc bez problemu czytać anglojęzyczną literaturę, po drugie, by zrozumieć, jaki krój znaków będzie akceptowalny dla zachodniego czytelnika. Najważniejszą jego lekturą była wówczas praca About Alphabets autorstwa profesora Hermanna Zapfa.

Kolejnym krokiem była podróż do Londynu, pierwszy wyjazd zagraniczny i bezpośrednie zetknięcie się z kulturą Zachodu. Kobayashi zapisał się tam na kurs kaligrafii, organizowany w London College of Printing, gdzie zgłębiał historię i charakter zachodniego liternictwa.

Po powrocie do Japonii w latach 1983-1989 pracował w  dziale projektowania pisma w japońskiej firmie Sha-ken Co. Ltd, produkującej maszyny do fotoskładu. Lata 1990-1993 to etat w japońskiej firmie Jiyu-kobo Ltd, w której projektował i przerabiał na format cyfrowy fonty japońskie. W okresie 1993-1997 użyczał swych umiejętności japońskiej firmie TypeBank Co. Ltd, gdzie zajmował się cyfrowymi fontami japońskimi oraz towarzyszącymi im krojami łacińskimi. Lata 1997-2001 to praca na własny rachunek w charakterze niezależnego projektanta pisma, w tym okresie wykładał także liternictwo na tokijskiej uczelni technicznej Nihon Designer Gakuin.

W tym okresie prace Kobayashiego były wielokrotnie nagradzane. W 1998 r. w konkursie pisma U&lc Clifford został uznany za najlepszy font w swojej kategorii i najlepszy w całym konkursie. W 1999 r. na konkursie Kyrillitsa nagrodzono ITC Japanese Garden. W 2000 na 3 międzynarodowym konkursie projektów pisma cyfrowego Conrad dostał 1 nagrodę w kategorii „tekst”. Podczas corocznych konkursów Type Directors Club również doceniano dzieła projektanta. W 1998 r.  wyróżniono ITC Woodland, w 1999 r. ITC Japanese Garden oraz  ITC Silvermoon, w 2000 r. FF Clifford, zaś w 2001 r. Conrad.

W 2001 r. firma Linotype GmBH, w uznaniu zdobytego przez Kobayashiego doświadczenia, złożyła mu ofertę pracy w charakterze dyrektora do spraw druku. Piastuje to stanowisko do dziś i jego obowiązki można podzielić na dwie kategorie. Po pierwsze, Kobayashi kontroluje jakość estetyczną tworzonych przez studio krojów pisma, zwracając uwagę nie tylko na to, jak znaki prezentują się samodzielnie, lecz również jak wyglądają w słowach oraz znakach. Ponadto decyduje, jakie fonty zostaną włączone do planu wydawniczego studia. Po drugie zaś, wybiera dla Linotype fonty nadesłane przez zewnętrznych projektantów.

W samodzielnych projektach Kobayashi zajmuje się obecnie przeróbkami klasycznych rodzin krojów pisma, współpracując blisko z takimi legendami, jak Hermann Zapf (np. fonty Optima i Palatino) i Adrian Frutiger (np. Avenir). To zresztą tylko kolejny dowód na to, że lubi w sposób twórczy inspirować się historią. Linotype Conrad powstał dzięki fascynacji projektanta piętnastowiecznymi niemieckimi drukarzami Conradem Sweynheymem i Arnoldem Pannartzem, działającymi w Rzymie, jednak ich prace posłużyły tylko za punkt wyjścia i krój Kobayashiego ma zdecydowanie współczesny wygląd. Stworzona 2011 r. rodzina fontów Akko sporo zawdzięcza natomiast liternictwu przemysłowemu, jednak w przeciwieństwie do krojów typu DIN Next charakteryzuje się łagodniejszymi proporcjami.

Oprócz wymienionych powyżej, Kobayashi jest również znany z autorstwa wielu innych fontów. Są to m.in.: Skid Row, ITC Scarborough, ITC Seven Treasures, ITC Luna, ITC Magnifico,  ITC Vineyard, FF Acanthus,  Cosmiqua, Calcite Pro oraz TX Lithium. Za swą ulubioną kreację uważa Clifford.