Znak diakrytyczny, akcent stosowany w połączeniu z samogłoskami („á”, „é”, „í”, „ó”, „ú: oraz „ý”) we francuskim, hiszpańskim, włoskim, islandzkim, węgierskim, navajo, gaelickim, czeskim i wielu innych językach, a także ze spółgłoskami („ѓ”, „ќ”, „ń”, „ŕ”, „ś” oraz „ź”) w baskijskim, macedońskim, polskim oraz zlatynizowanym sanskrycie. W zlatynizowanym chińskim wykorzystuje się go z samogłoskami, by oznaczyć ton wznoszący. W rosyjskim pojawia się nad samogłoskami w podręcznikach lingwistycznych, gdzie oznacza akcentowanie. Akcentowane samogłoski dostępne są w wielu fontach jako znaki złożone.

Patrz również: akcent.